CZTERY POKOLENIA

W

OGRODNICTWIE XX w.

Szkice na podstawie materiałów i dokumentów rodzinnych

Opracowanie dotyczy działalności w ogrodnictwie na przestrzeni XX w. w środowisku wiejskim, na pograniczu powiatu sandomierskiego i opatowskiego, rozgałęzionej rodziny. Wywodzi się ona od Pioniera ogrodnictwa wiejskiego w tym regionie - Józefa Borkowskiego (1850-1915) z Pielaszowa, pow. Sandomierz.

Opracowała Aniela Ożdżyńska

Następcy Józefa Borkowskiego osiedlili się z rodzinami na terenie pow. opatowskiego: syn Marceli Borkowski (1892-1970)
w Szymanówce (obecnie Pawłów), zięć Józef Wroński (1891-1981) w Grochocicach oraz zięć Jan Goraj (1895-1995) w Kolonii
Janowice (obecnie Grochocice). W tych miejscowościach ich spad-kobiercy podtrzymują lub rozwijają na dużą skalę ogrodnictwo.
Przedmiotem opracowania jest zarys wielkości produkcji, ro-dzaj upraw ogrodniczych, wprowadzanie nowości w ogrodnictwie,przygotowanie zawodowe oraz zagospodarowanie plonów - formy zbytu, przechowalnictwo, chłodnictwo, przetwórstwo.

Opracowała Maria Drozdowiczowa

Warszawa, 5.10.2003

Spadkobiercy tradycji ogrodniczej

Józefa Borkowskiego z Pielaszowa
1920-2000

Potomkowie i następcy Józefa i Anieli Borkowskich z Pielaszowa rozproszyli się na pograniczu Ziemi Sandomierskiej i Opatowskiej.
Troje ich dzieci - Marceli (1892-1970), Stanisława (1897-1970) i Melania (1900-1976) - założyło rodziny na przełomie lat
dwudziestych. Rodziny te poszukiwały lepszego położenia dla tworzonych, w zaraniu odzyskanej niepodległości, nowych gospo-
darstw. Pielaszów - siedlisko ojca - był na uboczu, z dala od kolei, od ważniejszych dróg. Zdarzające się wylewy Opatówki nie
zapewniały bezpiecznej przyszłości.
W nowych miejscach, o równie żyznych glebach jak w Pielaszo-wie, wszystkie trzy rodziny zajęły się ogrodnictwem. Ich średniej wielkości gospodarstwa (12-15 ha) usytuowane były w niewielkich od siebie odległościach (3-8 km). Ułatwiało to kontakty zarówno rodzinne jak i zawodowe, współpracę oraz wymianę doświadczeń. Obok współpracy trwała między nimi zdrowa rywalizacja.

Trzej spokrewnieni ogrodnicy, Marceli Borkowski, Józef Wroński (1891-1981) i Jan Goraj (1895-1995) odegrali liczącą się
rolę w rozwoju ogrodnictwa swojego regionu. Zaznaczyło się to głównie w okresie międzywojennym i w pierwszych latach po odbudowie zniszczeń wojennych. Podstawę ku temu dawało przede wszystkim prowadzone przez nich szkółkarstwo oraz przykład racjonalnej ogrodniczej gospodarki, na zasadzie „przykład uczy”.
Potomkowie Marcelego najmocniej tkwili i tkwią dotychczas w ogrodnictwie - rozwijają je na dużą skalę (dziesiątki ha), wpro-
wadzają nowości dostosowując się do nowych wymagań dzisiejszejrzeczywistości, którą cechuje niepewność i zmienność koniunktury. Mimo to piąte pokolenie studiuje ogrodnictwo i przygotowuje się do „przejęcia pałeczki”. cdn...

605-283-818

ul. Górki 23
27-630 Zawichost

Kontakt

lawendoweranczo@op.pl